Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

ΚΑΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ




ΣΤΕΛΙΟΣ Θ. ΜΑΦΡΕΔΑΣ


ΚΑΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Κάποτε τελειώνουν οι λέξεις,
όσες επινόησες κι αυτές
που κωδικοποιήσαμε για την περίστασή μας·
κι αρχίζει το μαρτύριο των παύσεων και της σιωπής.

Προσπαθείς να καλύψεις τα κενά
επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια,
πνίγοντας την αμηχανία με τίτλους εφημερίδων
σε ειδήσεις ξεχασμένες κιόλας πριν εκφωνηθούν.
Προσπαθείς,
δεν είναι ακόμη η ώρα, λες
και υποχωρείς για άλλη μια φορά,
να θρηνήσεις τις απώλειες της αναβολής,
να κηδέψεις τις αυταπάτες
που με τόση αφέλεια καλλιέργησες.

Και τώρα, να! πάλι ζωντανεύουν
και σε κάνουν να ψάχνεις ξανά για λέξεις
ξανά για προφάσεις ομιλίας,
κι ας έχεις πια συνειδητοποιήσει
πως τα λόγια σύντομα θα στερέψουν
και οι παύσεις και οι σιωπές
το ίδιο παιχνίδι μαζί σου πάντα θα παίζουν.



Από το βιβλίο: Στέλιος Θ. Μαφρέδας, «Υπόκλιση στον αυτουργό», Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2012, σελ. 49.

1 σχόλιο:

  1. Μου αρέσουν οι στίχοι του Μαφρέδα.
    Συνειδητοποιώ ότι η γοητεία, που μου ασκούν όσο τους διαβάζω πάλι και πάλι, είναι τελικά η αγωνία του ποιητή για τις ίδιες του τις λέξεις.

    ΑΓΓΕΛΙΚΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή