Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΕΡΩΔΙΟΥΣ




ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΕΡΩΔΙΟΥΣ

Το πορφυρό σου ρω ματώνει πιότερο απ’ τα δόντια
που σου φυλάν το στόμα με ασπασμούς εξοπλισμένους,
παρά από τις πληγές που σου δωρίζουνε τα ακόντια

του ιμέρου παραφόρως. Είναι ρω και δόρυ μένους:
δαμάσκηνα το τρέφουν, το συντηρούν κορώνες
(: πουλιά· όχι στέμματα!) με τονισμούς συγκερασμένους

οριακώς στα μόρια μεν, πλην με άτρεπτους κανόνες
και προφοράς και τακτικής, μα και παιγνιοχάρτων
στο σύνολο της αλφαβήτου. Τους συνδαιτυμόνες

στα δείπνα των ηχητικών ροπών και των διασπάρτων
νεφελωμάτων τους χορταίνεις με λαντώ και μύθους.
But here I am to speak what I do know (Σαίξπηρ). Πάρ’ τον

τον στίχο δίχως ρω και πές τον πορφυρό, με λίθους
αιμάτινους στα ρείθρα σου και κάν’ τον σαν τον άρτον
ημών τον επιούσιον σε μέλιτος ληκύθους.

4 σχόλια:

  1. Υπέροχο!
    Από τις δυνατές στιγμές σας. Είδατε η έμπνευση πως μας εμπαίζει; Δεν ξέρουμε πότε θα μας έρθει. Γι'αυτό την αγαπάμε, δίχως να την κυνηγάμε με λιλιπούτεια στιχουργικά ευφυολογήματα.
    Ξέρει εκείνη καλύτερα από μας, πότε θα μας πλησιάσει και θα μας δοθεί με ευγένεια.
    Καλή σας μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ AXI: Χαίρομαι που σας άρεσε. Την καλημέρα μου μαζί με θερμούς χειμερινούς χαιρετισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Yπεροχο, σαν νερο που κυλαει, ελληνικη ποιηση πεφωτισμενη και λαμπρη, ευχαριστω για την πρωινη χαρα της αναγνωσης. Μαριαννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή