Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

ΑΛΥΚΕΣ




EUGÈNE GUILLEVIC


ΑΛΥΚΕΣ
(απόσπασμα)

Απέχουμε ελάχιστα απ’ το έδαφος,
Αποκομμένες τόσο η μια απ’ την άλλη ώστε ο άνεμος
Μονάχα να ρυτιδώσει την επιφάνειά μας μπορεί, απαλά.

Βλέπουμε αποκλειστικά
Ό,τι ίπταται
Πάνω μας.

Κυρίως
Σύννεφα, γλαρόνια, γλάρους
Λίγα έντομα.

*

Αν κι απ’ το ίδιο υλικό με τη θάλασσα,
Δεν είμαστε πλέον η θάλασσα,

Η απλωσιά της, το πάθος της,
Η απληστία της.

Στη δική μας μεριά υπάρχει ησυχία,
Ο στοχασμός,
Ώς τον αφανισμό.

*

Γνωρίζουμε ότι σύντομα
Δεν θά ’μαστε πια νερό,

Ότι από μας δεν θα μείνει
Παρά μια αχνή ομίχλη
Και σωροί αλατιού, λίγο-πολύ λευκοί,

Που εντός μας λικνίζαμε,
Ανυποψίαστες.



Μετάφραση: Γιάννης Παλαβός.
Δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικό «Το Δέντρο», τχ. 183-184, Οκτώβριος 2011, σελ. 68-69.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου