ΦΑΣΜΑΤΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΦΑΣΜΑΤΑ

Έξω, στο κρύο, πάντοτε κάτι χάνουμε – είπε· –

ίσως αυτό που οπωσδήποτε θα χανόταν μια μέρα,

εκείνο που θαρρούμε πως υπάρχει, ενώ δεν υπάρχει –

ο δεύτερος τροχός της ωραίας, πανάρχαιης άμαξας π.χ.

εκείνης, ναι, που δεν είχε ούτε τον πρώτο της τροχό. Κι έτσι

με τις πολλές, εικονικές απώλειες, φτιάχνουμε – λέει –

μια πειστική, συγκεκριμένη εικόνα του ανύπαρκτου

που αξίζει πια τον πόνο και την ιστορία, την ώρα

που η άσκημη γριά σού χτυπάει με το νύχι το τζάμι

και σε καλεί αναπότρεπτα και πάλι μέσα.

               Αράχωβα, 25.ΙΙΙ.72

Από την ποιητική συλλογή: Υπόκωφα (1972).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. ΙΑ΄, Κέδρος, Αθήνα 1993, σελ. 15.