ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ

ΝΑΝΖΗ ΧΑΤΖΗΜΩΥΣΙΑΔΟΥ

[ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ]

Κάθεται στο σκαλοπάτι
και χτενίζει τα μακριά λευκά μαλλιά της
αντικρίζοντας ένα κορίτσι βυθισμένο στο όνειρο
να επιστρέφει εαυτό
ενοφθαλμίζοντας τον ουρανό
στη σταύρωση Ψυχών
μεμακρυσμένων σε πολική μοναξιά
"το πιο τίμιο, τη μορφή τους''

Σ’ αναγνωρίζω σιωπηλή την πέτρα
πάσχοντας την απόγνωση
που είναι επίκληση σε κάτι αθάνατο
να συμπληρώνεις τη λέξη στο παλιό
υπομένοντας στον πυρήνα της
τη ζωή που προσπαθώ

Από το βιβλίο: Νανζή Χατζημωυσιάδου, «Η απόσταση που συνέβης», Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2017, σελ. 17.