ΣΟΝΕΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ

PIERRE RONSARD

ΣΟΝΕΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ

Όταν, γριά πια, θα κάθεστε τα βράδια πλάι στη φωτιά

Γνέθοντας και τυλίγοντας, κάποτε θε να λέτε:

«Τραγούδια μού ’γραφε ο Ρονσάρ, σαν ήμουνα όμορφη και νιά»

Και θε να καμαρώνετε και θα τα σιγολέτε.

Τότε, ως κι η δούλα, ακούγοντας τέτοιο καινούργιο ξαφνικά,

Όσο κι αν είν’ απ’ τη δουλειά μισοαποκοιμισμένη,

Θε να ξυπνήσει, τ’ όνομα γρικώντας του Ρονσάρ, γοργά

Για να σας πει τρισμάκαρη και τρισευτυχισμένη.

Φάντασμα δίχως κόκαλα θε νά ’μαι εγώ, κάτω απ’ τη γης,

Κάτου απ’ τον ίσκιο των μυρτιών αναπαμένος αιώνια,

Γριούλα ζαρωμένη εσείς πλάι στη φωτιά θα ζείτε.

Θα κλαίτε για όση δείξατε για μένα καταφρόνια.

Μα εμπρός! Χαρείτε τη ζωή. Το αύριο μην καρτερείτε.

Μαζέψετε από σήμερα τα ρόδα της ζωής.

Μετάφραση: Ηλίας Φ. Ηλιού.

Δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικό «Νουμάς», τ. 19, αριθμ. 756, (1922), σελ. 37.

*********************

SONNET POUR HÉLÈNE

Quand vous serez bien vieille, au soir, à la chandelle,
Assise auprès du feu, dévidant et filant,
Direz, chantant mes vers, en vous émerveillant :
« Ronsard me célébrait du temps que j'étais belle ! »

Lors, vous n'aurez servante oyant telle nouvelle,
Déjà sous le labeur à demi sommeillant,
Qui au bruit de mon nom ne s'aille réveillant,
Bénissant votre nom de louange immortelle.

Je serai sous la terre, et, fantôme sans os,
Par les ombres myrteux je prendrai mon repos ;
Vous serez au foyer une vieille accroupie,

Regrettant mon amour et votre fier dédain.
Vivez, si m'en croyez, n'attendez à demain :
Cueillez dès aujourd'hui les roses de la vie.